Schenk het glas nog even bij

± 2 min. leestijd | 24 september 2020 | #fase #verandering #verwerking

Schenk het glas nog even bij

Soms zijn er van die fases in mijn leven waarin ik niet helemaal mezelf bent. Of helemaal niet! Beter gezegd, waarin ik aan het verwerken ben, zonder daar bewust mee bezig te zijn. Het gaat als vanzelf. Ik zit dan in een roes. Ik stijg als het ware boven mezelf uit, zonder dat ik er op dat moment erg in heb. Het lijkt alsof ik word geleefd en eigenlijk kan het mij niet schelen wat er gebeurt. Go with the flow. Het leven is een feestje, dus daar maak ik gebruik van. Ik bepaal wat ik doe en met wie ik omga. Plannen voor de lange termijn doen er niet toe. Daar is het leven te kort voor, want dat heb ik al ondervonden: een dierbare is te vroeg heen gegaan, een relatie voorbij, een ziekte overwonnen, een trauma om mee te dealen, pittige ruzies gemaakt, een vriendin kwijtgeraakt. Situaties die mij hebben doen beseffen dat ik nu moet genieten. Wat er ooit was, is niet meer. Een hoop meegemaakt, een hoop gezien. Te vaak vastgezeten in het verleden. Tijd voor mezelf. Leven in het hier en nu. Proost! Schenk het glas nog even bij. Vrijheid blijheid. Ik noem het fases, periodes in mijn leven die ik af en toe nodig heb, om pijn te verdringen, vermijden of vergeten. Weg van alles. Ik verdoof mijzelf, om niet te hoeven voelen. Eigenlijk maakt het niet uit of de specifieke situatie klein of groot is, mijn reactie is hetzelfde. Hoezo plannen. Waarom zou ik? 

Totdat er een moment komt dat ik mij afvraag waar ik mee bezig ben. De gebeurtenis die ik heb meegemaakt begint in te dalen. Ik land weer met beide benen op de grond. Wat ben ik aan het doen? Ik ben opnieuw alleen met mijzelf bezig. Geen diepgang, geen zingeving. Om echt jeu aan het leven te geven heb ik een plan nodig, een doel. Want, ja, zonder intrinsieke motivatie om die stip op de horizon na te streven, stelt het leven helemaal niets voor. De verdieping in, dat is waar het om draait, alleen dan vind ik mijn geluk. Ik denk dat ik er weer ben, maar voor hoe lang?

Hoe komt het dat ik steeds weer op dezelfde manier reageer op bepaalde situaties. Er moet iets veranderen. Maar wat? Wil ik echt veranderen? En hoe doe ik dat dan? Tussen weten dat het anders moet en het ook daadwerkelijk doen, echt het gedrag laten zien, zit vaak een gat. Een gat dat vraagt om nader onderzoek. 

Wil je op onderzoek uit en daadwerkelijk actie ondernemen? Met de juiste tools en vragen help ik je te dansen over de assen van verandering. Ben je er klaar voor? Neem dan contact met mij op!