Ik ben een wijze uil!

Midden in een mooi en groot natuurgebied in Duitsland parkeer ik mijn auto bij een van de aangegeven plekken. Flesje water mee, lekker even een stuk wandelen. Mijn telefoon registreert de plek van mijn auto, dus ik ga lopen. Prachtig hier. De vele vogels fluiten mij toe en de natuur neemt mij mee in haar wereld. Heerlijk om zo doelloos rond te lopen en de gedachten over het leven door mijn hoofd te laten gaan. Hoe gelukkig ik mezelf mag prijzen. Op vakantie, een auto onder mijn kont, een baan, een huis en lieve vrienden om mij heen. Gezond, een doel voor ogen en vooral: kunnen genieten van de weg er naartoe. Wat gaat deze wandeling mij vandaag brengen? Ik kom er achter dat ik mijn waterflesje heb laten liggen. Jammer, het is warm, best wel dorst eigenlijk, maar naar mijn idee maak ik een grote ronde en moet ik straks wel weer bij het beginpunt uitkomen. Ik stel het moment nog even uit om mijn precieze locatie te achterhalen. Gewoon doorlopen en genieten van de stilte en frisse lucht. Een half uur later begint er toch iets te knagen aan mij. Het pad heeft net iets teveel bochten en splitsingen waarbij ik de keuze links of rechts moet maken. Mijn oriëntatievermogen – voor zover ik die heb – is compleet weg en ik pak mijn telefoon erbij. Shoot, geen bereik. Mmm. En nu? Lekker slim ook. Zonder water, in de middle of nowhere. Vrouw alleen... Rustig blijven, zeg ik tegen mezelf. Het is klaarlichte dag. En terwijl ik mijzelf dit hoor zeggen, slaat de paniek toe. Wat als dit gebied nergens bereik heeft en ik compleet verdwaal? Straks wordt het donker! De ergste scenario’s passeren de revue. Krantenkoppen… Geheel radeloos weet ik niet meer wat ik moet doen. Ik vind de weg nooit meer terug. Ik zie alleen maar bomen om mij heen. Mijn adem zit hoog en versnelt. Het duizelt. Wat ben ik ook dom geweest. Zo onvoorbereid. Hoe heb ik dit mezelf kunnen laten gebeuren. Ik ben normaal zo planmatig bezig. Wat zullen mijn vrienden hier wel niet van zeggen. Karin Karin, hoe kun je zo dom zijn! Zonder water en in je eentje het grote bos in. Oh oh oh, ik hoor het mijn moeder zo zeggen. Je weet toch dat je uit moet kijken als meisje alleen! Als een kip zonder kop loop ik te ijsberen. Ik zie deze metafoor helemaal voor me. Ik ben dom. Richtingsgevoel. Nooit gehad. Ik kan het niet, ik heb het niet.

En dan bedenk ik dat ik mijzelf alleen maar dieper in de nesten breng. Door deze belemmerende gedachten over mijzelf kan ik niet helder meer denken. Ik ga zitten en pas een NLP-techniek toe die ik ken vanuit mijn opleiding. Weg met die belemmerende overtuiging. Hoezo ben ik dom. Hoezo weet ik niet meer welke kant ik op moet. Onzin. Ik ben een slimme vrouw. Verstandig en loop echt niet in zeven sloten tegelijk. Wat ik ooit geloofd heb is verleden tijd. Ik ben niet dom. Ik ben ook geen kip zonder kop. Ik ben een wijze uil! Natuurlijk weet ik wel welke kant ik op moet! Ik draai mij om en loop dezelfde weg terug. Met gezond verstand, borst vooruit, kijkend naar de stand van de zon en de herkenningspunten om mij heen. En vooral, met een grote kalmte die er voor zorgt dat ik geloof in mijzelf.

Begrijp jij altijd waarom je de dingen doet die je doet? Heb jij een overtuiging van jezelf die jou belemmert in het bereiken van jouw doel? Wil je hier verandering in brengen? Neem dan contact met mij op en ga op avontuur!